dinsdag 12 november 2019

Een bonus die altijd nog in de bus past

Een lange tijd zijn er al geen blogs meer verschenen, terwijl ik het superleuk vind om verhaaltjes te delen en te schrijven. En hoeveel verhaaltjes kom je tegen als je brocanteur bent en veel op pad... Wat ik het allerleukst vind is de ontmoetingen met allerlei mensen op allerlei plekken. Hoewel ik meestal mijn aandacht gericht houd op de brocante die op de marktjes ligt, kan ik mezelf soms er niet van weerhouden eens goed om me heen te kijken en te zien wat er allemaal gebeurt. Het onderlinge contact, hoe mensen gekleed zijn, wat ze bij zich hebben, wat ze tegen elkaar zeggen... En ook vind ik het leuk om te merken dat je in de loop van de tijd gewoon echt contact krijgt als je handelaren vaker ziet. Ze weten wat je leuk vindt, ze weten je naam en die van je partner, je krijgt bij aankomst steevast een hand, ze proberen een beetje Nederlands te praten, en ik een beetje Frans! Het wordt leuk als je begroet wordt met Bonjour Froe Nancy (mevrouw Nancy) en meteen ook wat leuks kunt kopen. Het wordt leuk als de hond in de camper al begint te blaffen en kwispelen als hij ons van de andere kant van het plein ziet aankomen en wij onze zakken afzoeken naar een verdwaald hondekoekje. En bij gebrek daaraan hem ons broodje kaas voeren. Leuk, elke keer weer, dat brocante schatzoeken. Maar mooi wordt het pas, als je daarbij ook elke keer echt contact maakt. Een bonus, die altijd nog in de bus past...