Zjwartbroad, marketing-ding of zaadje?

Vandaag postte ik een video over het “zjwartbroad” van mijn oma, dat ik vaak bak in mijn AGA fornuis. Zittend op mijn knieën naast het fornuis met een poetsdoek in mijn hand, vertelde ik iedereen die de video bekijken wil dat ik graag bak en dat er best 4 broden tegelijk in de oven passen. Dus wie interesse heeft kan het aangeven, dan bak ik wat mee voor je. 

In de tijd dat de gasprijs door het dak gaat en de benzineprijs mee, de koopkracht met 15 procent daalt en men volgens de media moet hamsteren want er is straks geen meel of zonnebloemolie meer te vinden, lijkt het misschien een marketing-ding. Want ook in de brocantehandel is het duidelijk en logisch dat basisbehoeften voorgaan bij een dalende koopkracht en dat je voor 2 euro de liter benzine niet gezellig de brocanteroute gaat rijden. 

Maar dat is het dus niet. Hoewel in het filmpje niet uitgesproken, is het vooral mijn manier van zeggen: Laten we teruggaan naar onszelf… kijk om je heen in je kleinste kringetje, waarbij je goed voor je zelf zorgt en weet dat alles wat je nodig hebt dichterbij is dan je denkt. Geniet van de kleine dingen, ook al staat er geen merknaam op, of is het gemaakt volgens de nieuwste weet-ik-veel-certificering. 

Herinner je waar je vandaan komt. Ben in het nu. Werk samen. Vertrouw. 

Geen marketing-ding, maar een zaadje dus. “Het-moet-nu-en-het-moet-zo”, dat was de boodschap die zich niet liet verdringen vanochtend tijdens het poetsen. Het moest eruit en de wereld in. Ik hoop dat de wind het zaadje meeneemt en zorgt dat het goed terecht komt. 

Mijn broden bak ik, dus voel je vrij… 

Nieuw normaal en wat is daar eigenlijk nieuw aan....?

Of je wilt of niet, je wordt tegenwoordig elke dag geconfronteerd met het woord of de uitdrukking “nieuw normaal”. Gevolg van alle gebeurtenissen van de afgelopen tijd, en onze gedachten gaan er automatisch steeds weer naar toe. De gedachten die dat bij mij oproept hebben gek genoeg wat te maken met brocante. Of toch in elk geval de tijd waarin brocante, toen nog geen brocante natuurlijk, gemaakt werd. De tijd waarin nagedacht werd over hoe je een kast of een ander meubelstuk zo kunt maken dat het honderd jaar meegaat, of je het nu één, of dertig keer uit elkaar haalt. En omdat wij in ons vak eigenlijk al de hele tijd bezig zijn met recyclen, vond ik het tijd worden om dat eens door te trekken naar meerdere facetten in mijn leven. Als een soort van “mijn” nieuw normaal. Om daarmee bij te dragen aan een gezondere leefomgeving en levensstijl. Ik kan namelijk niet om het gevoel heen dat je daarmee moet beginnen om virussen op gepaste afstand te houden. Dus ik las een boek dat “leven zonder afval heet”, ging over op natuurlijke schoonmaakmiddelen, probeer alles uit mijn koelkast op te eten (lees: niet teveel te kopen), leg fruit en groente onverpakt in mijn winkelkarretje en let op dat ik zo weinig mogelijk plastic verpakkingen koop (wat overigens f* moeilijk is). En tot nu toe bevalt dat supergoed. Vooral het gevoel bewust bezig te zijn geeft veel voldoening. Al lukt het nog niet altijd en helemaal, maar als ik met het plastic tonnetje met snoepkomkommers in mijn handen sta in de supermarkt, vind ik het een overwinning als ik na even nadenken met een onverpakte gewone komkommer naar buiten loop. Win-win toch? Voor mij en voor het milieu. Volgende stap is wel nog steeds dat ik die komkommer (onbespoten) bij de boer ga kopen. Of zelf kweken, nog beter! Maar toch.
In dit hele verhaal vind ik ook de shampoo bars en body bars heel goed passen. Geen plastic flessen meer, maar minimale papieren verpakking. Die ze bij Happy Soaps met een grote glimlach maken en dat snap ik. Daarom zijn deze heerlijk geurende, vrolijk uitziende zeepjes vanaf nu te koop bij HomeComing Brocante en Sfeer. Plasticvrij en met alleen maar natuurlijke ingrediënten. Weer nieuw dus, en passend in mijn nieuw normaal, maar hoe nieuw is dat eigenlijk? Want wasten onze groot- en overgrootouders, die meubelmakers waren op ambachtelijke wijze, hun eigen groenten kweekten en hun glazen flessen lieten vullen bij de melkboer, zich niet ook al gewoon met zeep....?

Happy Soaps! Nu verkrijgbaar bij HomeComing Brocante en Sfeer!

Een bonus die altijd nog in de bus past

Een lange tijd zijn er al geen blogs meer verschenen, terwijl ik het superleuk vind om verhaaltjes te delen en te schrijven. En hoeveel verhaaltjes kom je tegen als je brocanteur bent en veel op pad... Wat ik het allerleukst vind is de ontmoetingen met allerlei mensen op allerlei plekken. Hoewel ik meestal mijn aandacht gericht houd op de brocante die op de marktjes ligt, kan ik mezelf soms er niet van weerhouden eens goed om me heen te kijken en te zien wat er allemaal gebeurt. Het onderlinge contact, hoe mensen gekleed zijn, wat ze bij zich hebben, wat ze tegen elkaar zeggen... En ook vind ik het leuk om te merken dat je in de loop van de tijd gewoon echt contact krijgt als je handelaren vaker ziet. Ze weten wat je leuk vindt, ze weten je naam en die van je partner, je krijgt bij aankomst steevast een hand, ze proberen een beetje Nederlands te praten, en ik een beetje Frans! Het wordt leuk als je begroet wordt met Bonjour Froe Nancy (mevrouw Nancy) en meteen ook wat leuks kunt kopen. Het wordt leuk als de hond in de camper al begint te blaffen en kwispelen als hij ons van de andere kant van het plein ziet aankomen en wij onze zakken afzoeken naar een verdwaald hondekoekje. En bij gebrek daaraan hem ons broodje kaas voeren. Leuk, elke keer weer, dat brocante schatzoeken. Maar mooi wordt het pas, als je daarbij ook elke keer echt contact maakt. Een bonus, die altijd nog in de bus past...

Linnengoed maakt gelukkig..?

Echt waar! Behalve het moment dat je zo'n grote tas vol met linnengoed ziet, ter plekke even checkt en met één oogopslag hebt gezien dat er monogrammen bij zitten, komen er nog veel geluksmomentjes voorbij voordat het in de winkel ligt...

Na het voorweken, wassen, soms nog eens wassen en ook soms speciale behandelingen toepassen, breekt het moment aan van sorteren en strijken. Hoewel ik daar meestal niet echt gelukkig van word, heeft oud linnen een betoverend effect op het saaiste huishoudelijke klusje aller tijden.

Het moment dat er stapeltjes op de houten tafel liggen, wit en zacht afstekend tegen het robuuste eikenhout, naast de rieten mand. Dat is zo'n geluksmoment. Dat het plaatje perfect is! Dan volgt het lintjes en prijsjes erom en eraan, en dan mag je het in de winkel stylen... heerlijk toch!

Deze keer blijft één geluksmomentje wat langer, want het tafelkleed dat zo mooi uitgewerkt was, en precies op mijn lange smalle tafel paste....je raadt het al!

Hoe de tijd vliegt

Dat het alweer half oktober is... soms hou ik het gewoon niet meer bij. Tijd! Dacht ik vanmorgen, om de kerstboom tevoorschijn te halen! Nee hoor, niet om hem al op te zetten, maar wel om hem te gebruiken voor foto's. Voor het HomeComing Kerstevent: Kerstsfeer bij HomeComing Brocante en Sfeer! Want het wordt al hoog tijd, om te delen op Facebook, en andere social media, om flyers te maken, om bekendheid te geven en vooral om mezelf nu eens niet te lang de gelegenheid te geven achterover te leunen en op het laatste moment achter alles te moeten aanrennen om het op tijd klaar te krijgen. Die heb ik af en toe nodig, een stok achter de deur, en ik moet zeggen: Je ziet hem bijna niet, maar de kerstboom is een mooie stok geworden!

Kerstsfeer bij HomeComing Brocante en Sfeer vindt plaats van vrijdag 18 november tot en met zondag 20 november, 

Ik voel een verhaal!

Hoog tijd voor een nieuw blog! Ik ben helemaal "high in the sky" want ik voel... een verhaal!! Deze week ging ik nietsvermoedend, maar natuurlijk vol verwachting op inkoop, als altijd. Tussen veel mooie spullen bij een aardige mevrouw trof ik een doos aan. Zul je zeggen, wat is er nu bijzonder aan een doos? Buiten het feit dat ik dol ben op dozen in allerlei vormen, was het eerste bijzondere aan deze doos het formaat. Zo'n grote doos had ik nog nooit gezien! Daarnaast was de mevrouw die deze spullen verkocht net zo verliefd geweest op de doos als ik. Zij de dag ervoor, en ik nu, was op slag verkocht, niets meer aan te doen. Ik kocht (uiteraard) de doos en nam hem mee naar de winkel. Al tijdens de inkoop had ik gezien dat er een etiket op was geplakt. Het is namelijk een doos waarin iets werd verstuurd, en op dat etiket had ik ook al gezien dat het naar een kasteel was verstuurd. Dat vroeg natuurlijk om nadere inspectie! Vanochtend op Google de naam van het kasteel maar eens ingetoetst en toen begonnen de radertjes te draaien: zowel van Google als van mijn fantasie. De feiten op een rijtje: De doos is een bloemendoos! Gebruikt om bloemen te verzenden. Naar mevrouw Hermans-de Favereau, op kasteel de Jongenbosch te Diepenbeek, op 19 Mei 1913. Dat staat allemaal op de doos. Bij Google vond ik de volgende weetjes: Mevrouw Hermans-de Favereau is de moeder van Yvonne Marie Stephanie Catharine Augustine Hermans, die het kasteel erfde, en trouwde met Baron Robert Alfred Louis Marie Joseph Ghisain de Cartier d'Yves, in...1913!! En toen ging mijn fantasie met me op de loop, gek als ik ben op romantische verhalen uit die tijd. Die bloemen waren misschien wel voor de bruiloft! Was het mooi weer? En wat droeg de bruid? Hoe was het voor de ouders, die maar 1 dochter hadden, was het een goede partij (waarschijnlijk wel, een baron!)? Liepen de bedienden heen en weer met champagne en waren ze druk in de weer voor het diner? Mochten ze zelf ook een beetje feest vieren? Ik moet de serie Downton Abbey de schuld geven van mijn passie voor dit soort verhalen en dus ook van dit blog. Maar het is geweldig om zo'n vondst te doen en het verhaal, hoe het ook gelopen is, erachter te voelen. Het geeft je het gevoel echt een deel te zijn van het grotere geheel. Ik bedoel, ik leef nu, maar had voor hetzelfde geld een bediende kunnen zijn in dat huis, tijdens die bruiloft. Of een gast! Wat een heerlijk tijdverdrijf, fantaseren...maar de doos bestaat echt!!

Dit is de doos...Hij is helemaal verkleurd in de loop der jaren. Hij was ooit blauw!

Op het etiket zie je de datum, de naam van de moeder van de bruid en het kasteel.

Brocante en gebak en een Vintage Wedding!

Gebak en brocante, je kunt je voorstellen dat je je taart op een oude taartschaal plaatst, of kleine koekjes in een oude pot stopt. Wij, Nadine (van 't Roze Bekkerieke) en ik, hadden ons bedacht dat je ook wel een heel zoet buffet kunt aankleden met brocante! Enthousiast als we zijn, bevolen we onszelf aan aan een klant van Nadine, een bruidspaar dat graag een "Vintage Wedding" wilde. Zij zagen deze combinatie ook wel zitten en we konden beginnen met plannen! Daar kwam de koudwatervrees om de hoek kijken. Want ja, wij zijn wel enthousiast en zien het allemaal helemaal voor ons, maar is dat ook wat de klant wil zien? En dat weet je pas op de dag zelf....
Na een paar brainstorm- denk- en schetssessies met een heleboel kopjes thee, vonden we dat we er wel aan konden beginnen, en dat moest ook wel, want inmiddels was de datum aangebroken!
Dit werd het resultaat....

De prachtige "naked" weddingcake...Champagne en Frambozen!

Stoere trap, en zakjes met pretzels aan het flessenrek.

De Franse luikjes voegden heel veel toe aan de "Vintage" sfeer

De hoge hoed en het bruidskroontje vonden we er toch bij horen!

Een hele ervaring voor mij, om op deze manier met brocante bezig te zijn. Maar tijdens de opbouw al, en vooral tijdens en na het buffet kregen we superleuke reacties. Het paste precies bij de sfeer van de bruiloft en bij wat het kersverse bruidspaar in gedachten had..
Heel moe, maar ook heel voldaan sleepte ik mijn brocante weer mee naar de winkel en zette alles weer op zijn plaats. En stiekem kon ik het ook niet helpen dat ik dacht: de volgende keer neem ik......
Op naar de volgende keer!!