Ik voel een verhaal!

Hoog tijd voor een nieuw blog! Ik ben helemaal "high in the sky" want ik voel... een verhaal!! Deze week ging ik nietsvermoedend, maar natuurlijk vol verwachting op inkoop, als altijd. Tussen veel mooie spullen bij een aardige mevrouw trof ik een doos aan. Zul je zeggen, wat is er nu bijzonder aan een doos? Buiten het feit dat ik dol ben op dozen in allerlei vormen, was het eerste bijzondere aan deze doos het formaat. Zo'n grote doos had ik nog nooit gezien! Daarnaast was de mevrouw die deze spullen verkocht net zo verliefd geweest op de doos als ik. Zij de dag ervoor, en ik nu, was op slag verkocht, niets meer aan te doen. Ik kocht (uiteraard) de doos en nam hem mee naar de winkel. Al tijdens de inkoop had ik gezien dat er een etiket op was geplakt. Het is namelijk een doos waarin iets werd verstuurd, en op dat etiket had ik ook al gezien dat het naar een kasteel was verstuurd. Dat vroeg natuurlijk om nadere inspectie! Vanochtend op Google de naam van het kasteel maar eens ingetoetst en toen begonnen de radertjes te draaien: zowel van Google als van mijn fantasie. De feiten op een rijtje: De doos is een bloemendoos! Gebruikt om bloemen te verzenden. Naar mevrouw Hermans-de Favereau, op kasteel de Jongenbosch te Diepenbeek, op 19 Mei 1913. Dat staat allemaal op de doos. Bij Google vond ik de volgende weetjes: Mevrouw Hermans-de Favereau is de moeder van Yvonne Marie Stephanie Catharine Augustine Hermans, die het kasteel erfde, en trouwde met Baron Robert Alfred Louis Marie Joseph Ghisain de Cartier d'Yves, in...1913!! En toen ging mijn fantasie met me op de loop, gek als ik ben op romantische verhalen uit die tijd. Die bloemen waren misschien wel voor de bruiloft! Was het mooi weer? En wat droeg de bruid? Hoe was het voor de ouders, die maar 1 dochter hadden, was het een goede partij (waarschijnlijk wel, een baron!)? Liepen de bedienden heen en weer met champagne en waren ze druk in de weer voor het diner? Mochten ze zelf ook een beetje feest vieren? Ik moet de serie Downton Abbey de schuld geven van mijn passie voor dit soort verhalen en dus ook van dit blog. Maar het is geweldig om zo'n vondst te doen en het verhaal, hoe het ook gelopen is, erachter te voelen. Het geeft je het gevoel echt een deel te zijn van het grotere geheel. Ik bedoel, ik leef nu, maar had voor hetzelfde geld een bediende kunnen zijn in dat huis, tijdens die bruiloft. Of een gast! Wat een heerlijk tijdverdrijf, fantaseren...maar de doos bestaat echt!!

Dit is de doos...Hij is helemaal verkleurd in de loop der jaren. Hij was ooit blauw!

Op het etiket zie je de datum, de naam van de moeder van de bruid en het kasteel.